30 Kasım 2024... Hayatımın yönünü değiştiren o özel gün. Seninle tanıştım. Kalbimde tanımlayamadığım bir heyecan vardı. Daha önce kimseye hissetmediğim duyguların bir araya gelişiydi belki de. Gözlerine her baktığımda içimde bir kıvılcım yanıyordu.
Modül sınavlarına birlikte çalıştık, birlikte başardık. Birbirimize destek olduk. En zor zamanlarımızda bile yan yanaydık. Birlikte güçlendik. Anlamlı olan da buydu aslında; sadece güzel zamanlar değil, zor zamanları da beraber aşmaktı.
İlk buluşmamızda yediğimiz hamburger, içtiğimiz kahve... Kalbim çılgınlar gibi atıyordu. O an sanki dünya sadece ikimizden ibaretti. Senin yanındayken zaman duruyordu.
Ve ilk sinemamız... O loş salonda, yanımda otururken kalbim sanki göğsümden çıkacak gibiydi. Film neydi, ne anlatıyordu bilmiyorum. Aklım sadece sende ve o anın büyüsündeydi.
Ne yazık ki her güzel şeyin bir sonu varmış. Ailenden gelen baskılar, koşullar, çevremizdeki karmaşa... Hepsi zamanla bizi yordu. Yavaş yavaş uzaklaştık. Ve bugün, 31 Mayıs 2025... Hikâyemizin son sayfası yazıldı.
Canım çok yanıyor ama seni suçlamıyorum. Belki de olması gereken buydu. Sana kırgın değilim. İçimde sadece bir boşluk, dolu dolu anılar ve minnet var.
Hakkımı helal ediyorum. Kalbimle, ruhumla, tüm geçmişimizle... Ne yaşandıysa güzeldi, gerçekti. Birlikte güldük, birlikte büyüdük. Ben seni hep güzel hatırlayacağım.
Belki bir gün rüzgar seni yine bana getirir. Belki başka bir zamanda, başka bir hayat, kesişir yollarımız. Kim bilir ?
Unutma, bir yerlerde seni sessizce seven biri hep var...
KIYMALI PİZZAM❤️